منصور میرحسینی
آیا افراد در همان طول زندگی زنده هستند؟

و زمانی که به پایان طول زندگی رسیدند دیگر مرده‌اند؟ آیا هنرمندان و بزرگان هنر و اندیشۀ ما پایان طول زندگی مرده‌اند؟ ما در این مشغوله کاری به بزرگان تاریخی فاتحان، سرداران و بزرگان سیاسی و تاریخی هر ملتی که بی‌تردید زیاد هم هستند به خصوص در درازای عمر ملت بزرگ و مهم ایران کاری نداریم، چون هر حرکتی و خوب و بدی در حد ملی ماندنی است و در صفحات تاریخ ضبط و ثبت می‌شوند، ما در این مشغوله کار به آن‌ها داریم، به کارهای خودشان، هنر خودشان باعث خنده و شادی و حرکت، جنبش و رخوت مردم عادی و بی پیرایۀ ملت‌ها می‌شوند، که از جملۀ آن‌ها هنرمندان چه در وجه شنیداری و چه در رویت دیدار قرار می‌گیرند. برای دمی شادی و یا لحظه‌یی غم و شاید بهتر گفته شود سرگرمی مردم اثر گذار هستند.
هنوز بازی‌های بی نقص مش قاسم دردانۀ جان ناپلیتون بازی بسیار قوی در فیلم رگ‌بار، بازی به یاد ماندنی فنی زاده، در دلیران تنگستان و بازی‌های به یاد ماندنی او و همۀ نقش آفرین‌های وی از یادها محو نمی‌شود، آیا فنی زاده در طول عمر که بسیار کوتاه بود، مرد، اگر مرده بود چرا هنوز در خاطرها مانده، حتا بعد از چند ده سال و خیلی‌های دیگر، اما بعضی از این هنرمندان و نقش آفرینان هستند که کار می‌کنند اثر می‌گذارند، خنده ایجاد می‌کنند، غم می‌آورند و نقش‌هایی و شخصیت‌هایی به وجود می‌آورند که در ذهن‌ها ماندگار می‌شود و خیلی وقت‌ها کسی خود واقعی هنرمند را نمی‌شناسد، آیا چند نفر نقش آفرینی هادی و هدا، مدرسۀ موش‌ها و خیلی دیگر را به خصوص کلاه قرمزی‌را می شناختند؟ چند نفر و چند دفعه این فرد معرفی شد؟ آیا چند نفر تا زمانی که دنیا فنی‌زاده از دنیا رفت او را که سال‌ها نقش آفرینی در پوست عروسک‌ها انجام داده بود و یا به چند گرم پارچه جان داده بود می‌شناخت؟
آیا باید ما مانند همیشه بعد از مرگ فیزیکی افراد یاد و اسمی از زحمت‌کشان جامعۀ خود ببریم؟ او هم دنیا فنی زاده، همانند پدر خود پرویز فنی زاده در سن پایین از میان ملت ایران و .. هنرمندان از نظر طول زندگی رفت و همان‌طور که آن شعر می‌گوید: مرگ پایان پرنده نیست.