سالن رقص هتل پنج ستاره ساوُی در خیابان «استرند» در مرکز شهر لندن میزبان ابرثروتمندان و مشاوران مالی آن‌ها بود.

برخی از سخنرانان این نشست به ابرثروتمندان توصیه کردند که در آینده نزدیک باید مراقب افرادی باشند که در اعتراض به شرایط سخت، اصطلاحاً با «چنگک و مشعل» به خیابان بیایند؛ مگر این‌که برای کمک به میلیون‌ها نفری که با بحران هزینه زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند بیشتر از امکانات خود خرج کنند. در قدیم از تعبیر اعتراضات چنگک و مشعل برای اعتراضات طبقه دهقانان استفاده می‌شد.
ثروتمندانی که می‌توانند قهرمان باشند
در جریان کنفرانسی که توسط «مجله مدیریت ثروت اسپیر» در حوزه سرمایه‌گذاری برگزار شد، مشاوران ترقی‌خواه به نخبگان جهان و هیأت‌های مالی حاضر هشدار دادند که اگر در نتیجه افزایش قیمت انرژی و مواد خوراکی که خانواده‌های بسیاری را تحت فشار گذاشته، شکاف نابرابری بین اقشار غنی و فقیر بیشتر افزایش یابد؛ آنگاه است که «خطر واقعی شورش» و «اختلال مدنی» محتمل خواهد شد.
جولیا دیویس، یکی از اعضای موسس میلیونرهای وطن‌پرست بریتانیا، گروهی متشکل از ابرثروتمندانی که خواستار وضع مالیات بر ثروت هستند، هشدار داد که فقر جهانی و وضعیت اضطراری آب و هوایی «بسیار بدتر» خواهد شد، مگر این‌که ثروتمندان برای کمک به شهروندان فقیرتر بیشتر تلاش کنند.
به گفته دیویس «همه [خیلی راحت] می‌توانند بگویند این وظیفه دیگران است؛ اما این افراد ثروتمند جامعه هستند که در این مورد واقعاً کاری از دست‌شان برمی‌آید.»
وی در ادامه گفت که «متأسفانه، ثروتمندترین افراد جامعه هستند که در حال حاضر از کاهش سرعت رسیدگی به مسائل بزرگ حمایت می‌کنند. شاید اینگونه فکر می‌کنند که خودشان خوب خواهند بود. صادقانه می‌گویم که به باور من اینگونه نیست و قطعاً فکر نمی‌کنم فرزندان و نوه‌های آن‌ها [در آینده] خوب باشند.»
او خطاب به ۵۰۰ تن از ابرثروتمندان جهان و مشاوران آن‌ها گفت که آن‌ها فرصت دارند تا به «قهرمان» تبدیل شوند و افزود: «شماها همان کسانی هستید که می‌توانید نقطه عطفی برای حفاظت از فرزندان و نوه‌های‌تان همچنین فرزندان و نوه‌های مشتری‌های‌تان باشید. آیا ارزشش را ندارد؟»
آوازه بد تلاش‌های گذشته
الکساندرا لویدون، مدیر شرکت مدیریت ثروت «St James’s Place» نیز از حضار خواست تا به آدم‌های دور و بر خود در تالار ۱۱۳ ساله هتل ساوُی و «میزان ثروت جمعی حضار سالن» نگاه کنند و افزود: «ثروتی که در اختیار ما است و تأثیری که می‌توانیم داشته باشیم، خیلی زیاد است. من کاملاً معتقدم که همه نه تنها باید در تسهیل خواسته‌های نسل بعدی مشتریان، بلکه در آموزش نسل فعلی مشتریان نیز نقش ایفا کنیم.»
کلر وودکرافت، یکی از کارشناسان «مرکز نوع‌دوستی راه‌بردی» در دانشگاه کمبریج گفت که تلاش‌های بشردوستانه افراد ثروتمند «آوازه بدی» داشته، چراکه این تلاش‌ها به خوبی «درک نشده، ضعیف اجرا شده و مقررات» آن نیز به خوبی تنظیم نشده است.
وودکرافت که به‌عنوان مشاور ابرثروتمندان فعالیت دارد، در این رابطه افزود که «متأسفانه اغلب تمرکزها روی شور و شوق ایجاد شده در پس یک عمل انسان‌دوستانه و حس خوب آن است و نه این‌که برای رفع نیاز واقعی باشد. نیکوکاران وقتی حدس می‌زنند که ممکن است جایی نیازی وجود داشته باشد، بدون داشتن داده‌های [لازم و کافی]، مشتاق می‌شوند که وارد عمل شوند.»
روشمند کردن خیریه‌های خانوادگی
وی افزود که بسیاری از ثروتمندان به دنبال راه‌اندازی بنیادهای آموزشی یا بهداشتی خود هستند؛ غافل از این‌که آیا اصلاً نیازی به این کار بوده یا این‌که خیریه‌ای برای آن وجود داشته یا نه؛ و نمی‌دانند آیا بودجه دولتی برای رسیدگی به این موضوع اختصاص یافته یا خیر.
او با اشاره به این خیریه‌ها گفت که «هنوز دفترهای خانوادگی به من مراجعه می‌کنند و می‌گویند می‌خواهیم در حوزه آموزش کار کنیم، می‌خواهیم بنیادی ایجاد کنیم و می‌خواهیم فلان کار را در فلان بازار انجام دهیم.»
وودکرافت گفت که وقتی دلیل این کارشان را می‌پرسد، فقط پاسخ می‌دهند: «مهم نیست. بیایید فقط چند دست‌آورد زودبازده داشته باشیم.»
او گفت: «دقیقاً چالش همینجا است. باید یک قدم عقب‌تر برویم و روش‌شناسی روشنی برای سرمایه‌گذاری در حوزه بشردوستانه داشته باشیم، به این ترتیب است که می‌توانیم تأثیر این قبیل کارها را به حداکثر برسانیم و از این رو برخی از آسیب‌های وارده به آوازه [اقدامات بشردوستانه از ناحیه ثروتمندان] را کاهش دهیم.»