در این شماره می‌خوانید:
عمل‌کرد منفی ضرغامی در میراث‌فرهنگی

مرجان حاجی‌رحیمی / روزنامه نگار

به عنوان خبرنگاری که از دوران ریاست سیدمحمد بهشتی تا عزت الله ضرغامی اخبار وزارت مگص (میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی) را رصد کرده‌ام، می‌خواهم عمل‌کرد سد روزه ضرغامی را به صورت بسیار خلاصه بیان کنم:
- نخستین چیزی که او نمی‌داند این است که مقوله میراث فرهنگی بسیار تخصصی است و چیزی نیست که بخواهد با حرکات پوپولیستی ، دیکتاتوری و البته بدون مشورت با کارشناسان خبره درباره آن نظر و دستور اجرا دهد. نکته‌ای که بعد از چند ماه هنوز به آن واقف نشده.
- این ندانستن را می‌توان در چراغ سبز او برای تخریب دویست خانه بافت تاریخی شیراز دید، اتفاقی که سبب شد گروه‌های متخصص اجتماعی و میراثی به آن واکنش نشان دهند و کارزار راه بیندازند در جلوگیری از تخریب بافت زند و صفوی شیراز (مصداق آن کسی که سنگی می‌اندازد در چاه و ...)
- این ندانستن را می‌توان در بیان حفر چاه عمیق در حریم پاسارگاد دید و یا در انتصاب مدیر نابلد بر موزه ملی فرش ایران.
- و ‌ای کاش او اهمیت میراث را می‌دانست و می‌دانست که گردشگری و صنایع دستی هر دو مبتنی بر میراث فرهنگی هستند. آخرین گروه‌هایی که او برای آشنایی و مشورت پذیرفت، کارشناسان میراث بودند.
- حالا در آخرین اقدام دستور داده که از جمعه نوزده آذر هزار و چهارسد بنای صفوی عالی قاپو تا ساعت هشت شب باز باشد. آیا او به ظرفیت بارگذاری این بنای چهارسد ساله فکر کرده؟ آیا او چیزی درباره تأثیرگذاری اشعه لامپ‌ها بر تسریع روند تخریب نقاشی‌های عالی قاپو می‌داند؟ بودجه اضافه کار نیروها را چطور می‌خواهد تأمین کند؟
- متأسفانه ضرغامی چون خان ولایات بسیار خودسرانه و بدون مشورت دستور اجرا می‌دهد. کسی نیست به او بگوید دوران تصمیمات عجولانه و ناپخته به سر آمده؟