امین تارخ بازیگر تآتر، سینما و اتلویزیون با انتقاد از موسسه‌های آموزش بازیگری بیان کرد که برخی از آن‌ها مدعی می‌شوند که با دوره‌های کوتاه مدت شرکت کننده را وارد کار حرفه‌ای می‌کنند که ساده انگاری است.

امین تارخ بازیگر تآتر، سینما و تلویزیون شامگاه جمعه ۱۰ دی مهمان برنامه «پرانتز باز» رادیو نمایش به تهیه کنندگی و سردبیری مارال دوستی بود و
صحبت‌هایی را در رابطه با آموزش بازیگری بیان کرد.
تارخ در ابتدای این گفت‌وگو با اشاره به ضروت آموزش بازیگری اظهار کرد: این‌که اصولا این هنر نیازمند آموزش است یا خیر که جوابش مثبت و بسیار روشن است. هنر بازیگری مثل هر هنر دیگری هم برخوردار از علم و هم برخوردار از هنر و خلاقیت است؛ بنابراین طبیعی است که نیازمند آموختن و آموزش است.
وی ادامه داد: اگر این نیاز نبود و اگر که این نیاز خودش را به درستی به اثبات نرسانده بود بی تردید در سال ۱۹۷۵ مثلاً در یک جامعه‌ای مثل آمریکا یا فرانسه در حدود ۷۰ یا ۸۰ دانشگاه و دانشکده در این حوزه فعالیت نداشت. این‌ها را علاوه کنید به بسیاری از آموزشگاه‌های آزاد بازیگری و کالج‌های بازیگری که اصولاً در زمینه‌ آموزش بازیگری صاحب سبک و صاحب نظر هستند.
این بازیگر سینما و تلویزیون بیان کرد: در مملکت ما هم آموزش بازیگری به شکل دانشگاهی و آکادمیکش بوده‌ است. در سه دهه‌ گذشته علی الاصول این نظریه اثبات شد که آموزش بازیگری در زمره‌ نیازهای اولیه‌ هنر سینما و هنر تآتر است اما بدون این‌که قصد و نظری راجع به سیاست کلی وزارت ارشاد و یا مسوولان فرهنگی داشته باشیم و بدون این‌که از همکاران خودمان شکایتی داشته باشیم، احساس می‌کنم که شاید در یک دهه‌ گذشته یا نزدیک به دهه‌ گذشته یک مقداری سهل انگاری شد و حساسیت‌های لازم نشان داده نشد.
بازیگر سریال «آقازاده» و «اغما» با انتقاد از برخی موسسات آموزش بازیگری عنوان کرد: من بدون ذکر نام عرض می‌کنم که موسسات آموزشی‌‌ هستند که برنامه‌ آکادمیک منظم، فکر شده و حساب شده‌ای ندارند و به هر حال مدعی این هستند که حتا دوره‌های کوتاه مدت چهار روزه و دوره‌های کوتاه مدت یک هفته‌ای دارند و گاه پیشنهاد می‌کنند که ما دوستان را بعد از چند روز یا چند ماه آموزش راهی عرصه‌های حرفه‌ای می‌کنیم که به نظرم قدری زیاده گویی، ساده انگاری و سهل انگاری است.
وی درباره نظارت نهادها روی این آموزشگاه‌ها تصریح کرد: البته طبیعی است که وزارت ارشاد نظارت‌های خودش را دارد ولی هستند بسیاری که به هر حال این را تبدیل به یک وسیله‌ پول سازی کنند و موفق هم نبوده، نیستند و نخواهند بود چون این مقوله نیاز به برخورداری از یک علم دارد و می‌بایستی شناسایی شود که چه مواد درسی در زمینه‌ آموزش بازیگری مهم است.
بازیگر «معصومیت از دست رفته» در ادامه با طرح چند پرسش گفت: آیا تقویت حس در آن‌ نهادی که مدعی آموزش بازیگری است شناسایی شده‌ است؟ آیا تحلیلی برای تخیل و تمرکز دارد؟ آیا راجع به صدا، بیان و پرورش این ۲ مقوله برنامه ریزی کرده‌است؟ استادی که توان این آموزش را داشته باشد در اختیار دارد؟ و یا اصولاً پایه‌ بازیگری را که با بداهه سازی در آموزش بازیگری وجود دارد شناسایی کرده و برای آن تدارکی دیده‌اند؟ آیا برای سینما و بازیگری جلوی دوربین و بسیاری از واحدهای درسی که موضوعیت و مشروعیت دارد و برای هنرجوی بازیگری لازم و ضروری است تدارک دیده شده‌ است؟ چگونه می‌شود این همه مواد درسی را در مدت چهار روز تدریس کرد؟
وی در پایان درباره وعده‌های این موسسه‌ها بیان کرد: من سراغ دارم دوستانی را که قول و وعده و وعید حضور در یک کلاس چهار روزه می‌دهند و یا وعده و وعید می‌دهند و یک آموزش کوتاه مدت یک هفته‌ای تحت عنوان برگزاری ورکشاپ‌ها دارند که این‌ها می‌تواند کمک کننده باشد اما همه چیز را تشکیل نمی‌دهد.