حملات سازماندهی شده است
با ادامه حملات شیمیایی به مدارس دخترانه و مسمومیت دانشآموزان در نقاط مختلف ایران، سازمان عفو بینالملل ضمن هشدار نسبت به در خطر بودن «زندگی میلیونها دانشآموز دختر ایرانی» این حملات را «سازماندهی شده» خواند.
سازمان عفو بینالملل با انتشار بیانیهای ضمن اشاره به ادعاهای مقامهای جمهوری اسلامی مانند «استرس و هیجانزدگی» در توجیه علت مسمومیت دختران دانشآموزان و انکار مسمومیتهای گسترده آنها از جمله تلاشهای حکومت برای «پنهانکردن» این واقعه و عدم انجام «اقدامات معنادار» برای پایاندادن به این مسمومیتهای سریالی دانست.
این سازمان از شهروندان خواست با ارسال نامه به محمدجعفر منتظری، دادستان کل، دلایل مسمومیتها که جان میلیونها دختر دانشآموز را به خطر انداخته پیگیری کنند.
به گفته عفو بینالملل: «مقامات همچنین تلاش کردند تا با اعمال خشونت، ارعاب و بازداشت والدین نگران، دختران مدرسهای، معلمان، روزنامهنگاران و دیگران، فراخوانهای عمومی برای پاسخگویی را خاموش کنند.»
به نوشته این سازمان حقوق بشری، این حملات سریالی «بهنظر میآید کارزاری هماهنگشده برای مجازات دانشآموزان دختر» بهدلیل نقش آنها در جنبش «زن، زندگی، آزادی» باشد.
این بیانیه افزوده است: «بسیاری از مردم ایران گمان میکنند که عاملان [این واقعه] به دولت یا حامیان حکومت وابستهاند.»
عفو بینالملل در پایان از مقامات جمهوری اسلامی خواسته است تا تحقیقاتی «مستقل، جامع و مؤثر» درباره مسمومیت سریالی دانشآموزان در ایران انجام داده و عاملان و آمران این واقعه را، بدون توسّل به مجازات اعدام، در دادگاهی منصفانه محاکمه کنند.
طی روزهای گذشته حمله شیمیایی به مدارس دخترانه در ایران ادامه داشته و منابع خبری اطلاع دادند که ۳۰ فروردینماه چندین مدرسه در شهرهای تهران، دزفول، ارومیه و همدان مورد هدف حملات شیمیایی قرار گرفته است.
پیشتر هشت گزارشگر سازمان ملل متحد در ۲۵ اسفندماه، با انتشار بیانیهای نسبت به «مسمومیت عامدانه بیش از ۱۲۰۰ دانشآموز دختر» در شهرهای ایران و ناکامی دولت در حمایت از آنها و جلوگیری از حملات بیشتر و انجام تحقیقات سریع ابراز انزجار کردند.
گزارشگران سازمان ملل با اشاره به سریالی بودن مسمومیتها که تنها چند هفته پس از اعتراضات سراسری ایران آغاز شد، نوشتند: «ما میترسیم که این مسمومیتها برای تنبیه دختران به دلیل مشارکت در جنبش "زن زندگی آزادی" و ابراز مخالفت باحجاب اجباری و بیان مطالبات خود برای برابری، سازماندهی شده باشد.»